12 mei 2014

BLOG: 5x Hoe word ik een succesvol blogger?

Succesvol, van dat woord word ik een beetje bang. Zoals ik in mijn vorige post schreef ben ik bezig met een project rondom Flolli.com. Wat ik eigenlijk doe in opdracht van mijn studie, maar ik zou liegen als ik niet toegaf dat mijn hart er sneller van gaat kloppen.
Mijn doel is om van Flolli.com een 'succesvol' blog te maken. En dan bedoel ik dat het tot genoeg aankopen in mijn 'fictieve' webshop zou leiden dat ik ervan zou kunnen leven. Bijvoorbeeld ook 1000 volgers op Bloglovin', (het zijn er nu 14). Wow! Eng om zulke dingen uit te spreken, maar ik heb nou eenmaal geleerd om concrete doelen te stellen. Hoe dan ook: het gaat om de weg ernaar toe.




10 mei 2014

BLOG: Nieuw Hoofdstuk

Had ik jullie eigenlijk al mijn geheimpje verklapt wat ik beschreef in de post Nieuwe Plannen? Nee.
Goed komtie: ik zou graag wat serieuzer gaan bloggen + ik zou graag wat meer willen DIY'en + mijn stoute dromen gaan over een eigen webshop + op school moet ik mijn eigen ZZPbedrijfje oprichten.
Als ik alles bij elkaar in de blender gooi komt daaruit: een nieuw project met een nieuwe blog.

Flolli.com wordt een DIY-blog met mooie ideeën om zelf aan de slag te gaan met sieraden maken, spulletjes voor in huis en andere frobel en knutselideeën. Om aan mijn studieopdracht te voldoen maak ik er een eigen webshop bij waar ik mijn spulletjes en leuke DIYpakketjes verkoop. Ik moet er immers aan kunnen verdienen, wil ik mijn studieopdracht volbrengen. Het wordt een vrolijke, kleurrijke blog met een professionele uitstraling, althans voor zover mij dat lukt.

Maar dat betekent dat er op die blog geen ruimte is voor persoonlijke artikeltjes. Het wordt geen persoonlijke blog. Floortje blijft achter de schermen en daarom blijf ik hier ook schrijven. Dit platform blijft voorlopig nog even bestaan, wellicht dat ik het in de toekomst ga samenvoegen. Daarom kan je hier in de toekomst een hoop artikelen verwachten over bloggen en het gebruikelijke geblabla, bloggen over bloggen. Mijn achter-de-schermen-van-Flolli.com verhalen vind je hier.

Voor Flolli.com ben ik al content aan het schrijven, spulletjes aan het maken en plaatjes aan het schieten. Benieuwd hoe het ervoor staat? Like dan de Facebookpagina.

Follow my blog with Bloglovin

Kleine meisjes in Amsterdam

Ik geef het niet graag toe, maar deep down under ben ik gewoon een meisje 'uit de provincie'. Een boerentrien. Een wereldvreemde dorpeling. Het grootste deel van mijn leven ben ik opgegroeid in een dorp. En dorpjes zijn fijn, warm en veilig. En de grote boze buitenwereld is dan soms best ver weg. Inmiddels woon ik in een échte stad, met een buslijn en meerdere stations. Wauw. Maar ik word nog altijd herinnerd aan mijn 'roots'. Zeker na een dag struinen door Amsterdam.1907284_535197933255287_8495345194827844248_n
  • Een dagje in Amsterdam met Marianne resulteert dat ik door al die scheurende fietsers van mijn sokken word gereden terwijl ik mijn blik op Googlemaps gericht houd.
  • De Westerkerk in Amsterdam? De Albert Cuyp? De Pijp? Ik vul het in op Googlemaps. Zou werkelijk niet weten waar dat allemaal zit, tot ik er vlak voor sta.
  • Ik weet het verschil tussen een metro en tram nog steeds niet, haal het dan ook altijd door elkaar. Volgens mij kunnen ze beide heel goed zowel boven- als ondergronds rijden.
  • De enige achterblijver bij het rode stoplicht ben ik, terwijl de rest van de voetgangers al lang 'aanvoelt met het stadse zesde zintuig' wanneer ze kunnen oversteken.
  • En als ik dan toch ga, altijd met iemand samen, grijp ik me aan diegene vast en hoop ik dat we veilig de overkant halen. Zucht.
  • Maar ja soms moet je wat om ergens te komen. Als je een keer naar de Yoghurt Barn wilt bijvoorbeeld, waar Marianne op haar blog al eens een stukje over schreef. Of als je persé de nieuwe Forever21 wilt bezichtigen (om vervolgens gillend weer naar buiten te rennen) en ach het voelt ook wel als een dagje vakantie, zo'n grote stad.

 Follow my blog with Bloglovin

5 mei 2014

Hersenlinkjes

Het hele huis moet van boven naar beneden, van zolder naar schuur worden uitgekamd. Nemen we het mee? Slaan we het op? Gooien we het weg? Best makkelijk bij oud studiemateriaal en werkstukken die me niets zeggen. Of de stoffige boekenkast op de logeerkamer met boeken waar ik nooit van heb gehoord. In een doos, naar de rommelmarkt, naar de vuilnisbak of mee naar een nieuwe plek. En dan te bedenken dat ik niet eens mee verhuis naar die nieuwe plek, dus waar laat ik mijn eigen spullen eigenlijk?

Zucht, het ouderlijk huis wordt leeggehaald. Achter de schotten op zolder komt ook nog allemaal troep vandaan. Als ik de schuifdeur opzij doe denk ik aan vroeger, dat we met vriendinnetjes hier razendsnel doorheen konden klouteren, super spannend in het donker.
Ik open een doos. Gaan we al die oude kinderboeken weggooien? Ik open een boek en ik herken de kleuren, de plaatjes, het rare gezicht van de dikke dame, de krullerige staarten van de paarden. En doe het weer dicht. Als ik het weg gooi? Denk ik dan ooit nog aan de kleuren in het boek, denk ik nog aan de dikke dame, aan het stemmetje wat erbij hoorde, aan bij opa op schoot. Aan zijn handen? En de gekke nagel op zijn middelvinger. Opa's gekke nagel.

In de schuur vind ik een oude portomonnee. Winkeltje spelen met nep geld. Ik haal de briefjes eruit, geld voor Serra Leone. Voor het goede doel verkochten we spullen van nep geld. ik denk aan mijn oude basisschool. Het was een druk evenement. Opeens denk ik aan rode pilaren, aan foto's aan de muur en aan de donkere mannen van Serra Leone.

In mijn kast vind ik een oud tijdschrift volledig gericht op de Backstreet Boys. Nick was het leukst, ik denk aan de blauwe cd en aan mijn radio, aan mijn prinsessenkamer en aan een oude ansichtkaart waar ze op stonden. Dat ik mijn radio verlengde met een verlengsnoer en mijn kamer altijd 2 vierkante meter vrij ruimte was om te dansen. Ik denk aan de sterretjes op mijn behang, en mijn gele foto lijstjes met bloemetjes erin.

Als ik deze spullen weg gooi, maak ik dan ooit nog deze linkjes in mijn hoofd? Denk ik dan nog aan mijn gele fotolijstjes, kom ik ooit in mijn leven nog iets tegen wat het gevoel oproept van bij opa schoot. Denk ik nog aan het nep geld voor Serra Leone? Zullen deze tal van kleine herinneringen, afwachtend in de laatjes van mijn hoofd, slechts mogelijk om te worden opgeroepen door spulletjes. Zullen zij ooit weer te voorschijn komen als ik al deze spullen zomaar weg gooi? Ik weet het niet.

Follow my blog with Bloglovin

20 mrt 2014

Nieuwe plannen

Een week geleden was ik nog inspiratieloos en veel te druk met andere dingen. Want twee bijbanen, een verhuizing en tentamens in aantocht komt de kwaliteit van mijn blog niet echt ten goede. Maar, er hangt een verandering in de lucht. Komt het door het weer? Door mijn studie ontwijkende gedrag? In ieder geval heb ik in het oog van de storm een nieuw plan opgevat!

Hoe het er precies uitziet verklap ik niet, maar ik wil mijn blog naar een hoger plan tillen. Tijd om wat serieuzer om te gaan met dingen die ik echt leuk vind! Wat dachten jullie van meer DIY's op een mooiere professionele blog? En wie weet: de materialen om mee aan de slag te gaan binnen handbereik? Ik ben bezig om mijn plannen uit te werken maar dit kost natuurlijk wel tijd, en dat is momenteel nogal schaars.

In tussentijd droom ik verder en ga ik aan de slag met de materialen op de foto. Zomerse armbandjes zijn in de maak, en ik leg straks graag uit hoe ik ze heb gemaakt. Keep u posted! 

11 mrt 2014

En stop de tijd!

Van rennen en vliegen wordt volgens mij geen mens gelukkig. Ik in ieder geval niet. Deze weken werd ik eraan herinnerd dat mijn energie ook op kan. En dat ik veel liever een regelmatig, misschien zelfs burgerlijk leven leidt met een 9 tot 5 schema. In plaats van een schema waar studeren, uitjes, werken, sporten en een sociaal leven in een ingewikkeld web door elkaar verweven raken en waarin tijd voor mezelf spontaan lijkt te zijn verdwenen. Toch ben ik als student niet geheel onbekend met dit fenomeen en ben dan ook een planner in hart en nieren. Ik plan zelfs mijn avondeten! En doe zo braaf en burgelijk mijn boodschappen eens per week. Scheelt ook nog eens een hoop gesnoep!

Druk, druk, druk, ik hoor eigenlijk veel mensen hierover klagen. En ik krijg vaak naar mijn hoofd gesmeten: neem je ook wat tijd  voor jezelf. Dat wil ik wel, maar HOE dan? Ach, ooit op mijn tachtigste zal ik het antwoord hebben gevonden en het leven is de weg naar het antwoord toe. Want ik weet nu gewoon niet hoe.

Wat ik inmiddels al wel weet? Wat kleine tips en tricks die mij op zijn minst een beetje helpen.

1. Die planningschema's van de Hema zijn zo handig! Mijn klasgenoten kennen de schema's inmiddels wel omdat ik ze regelmatig weer tevoorschijn trek. Wat ging ik nou deze week ook alweer allemaal doen? Ik plan er 'studeer' blokken in en houd mijn to-do list erop bij. Misschien ben ik een nerd, maar het geeft me al rust om de schema's in te vullen. Wat een plezier!

2. Tijd is schaars. En ik ga er tijdens drukte dus bewust mee om. Dat betekent dat ik één ding tegelijk (wil) doen. Het lukt namelijk niet altijd. Maar op goede dagen doe ik één ding tegelijk. Dat betekent dat als ik een uur heb om aan mijn studie te werken, dan ga ik ook echt een uur aan mijn studie werken. Geen telefoon, geen Facebook. En als ik vervolgens 5 minuten pauze heb dan heb ik ook echt even pauze.

3. Ik zit natuurlijk ook vaak genoeg op Facebook en Instagram te koekeloeren. Toch denk ik wel dat sociale media heel vermoeiend kunnen werken. Als ik druk ben wil ik mijn energie gebruiken voor nuttige dingen, en dan kan je volgens mij je sociale behoefte beter bevredigen met een goed gesprek, een gezellig telefoontje, een praatje in de keuken dan het oneindig lange gescroll over Facebookpages. Maar eerlijk is eerlijk: ik multitask maar al te vaak tijdens het televisie kijken met mijn telefoon.

4. Ben ik al door mijn zelfbedachte hopeloze tips heen? Bijna. Ik heb een nieuw appje op mijn telefoon: Mindfulness. Het kost ongeveer een euro en ik doe het minimaal 5 minuten per dag. Dat betekent:
 even alle geluiden uit, het appje aan. Rechtop zitten en de oefeningen doen die de app aangeeft. Waaronder ademhalen, in het hier en nu zijn, en gedachten los laten. Ik vind het heel prettig. Ik ben altijd weer helemaal rustig en zen na mijn dagelijkse portie mindfulness. Misschien dat ik in de toekomst hier wel meer over te weten wil komen.

Dus tot zover, mijn tips waar ik de afgelopen weken op geleefd heb. De blogstilte is in ieder geval weer verbroken!
Follow my blog with Bloglovin

6 mrt 2014

Als, als, als..

Ik heb al vanaf december vrijwel geen kleding gekocht. En dat is best een overwinning voor mezelf. Maar met de voorjaarscollectie in de winkels bekruipt mij toch weer dat onbehaagelijke gevoel.. Mijn kleding is stom, ik heb wat nieuws nodig, ik heb elke dag hetzelfde aan, etcetera. En dan loop ik zomaar een schoenenwinkel tegen en kom ik onderstaande broques tegen. Ik weet gewoon: als ik deze schoenen heb zal mijn leven totaal anders zijn.

Ik kan ze dragen onder een rok over de knie, onder een mini rokje met gekke panty.Of bijvoorbeeld onder een mooie pantalon. Ze zijn leuk met kleur, mooi met grijs. Ik zal veranderen in een soort Parisienne lost in Holland. Die met rood gestifte lippen de wereld bekijkt vanuit een schattig cafeetje waarin ze een damessigaret rookt (alleen nog beginnen met roken). Neerkijkend op het alledaags publiek, opkijkend vanuit een mooi literair boek. De wereld beschouwend en overdenkend.
Dan word ik een dame blijven hangend in de jaren '50. Ik ga meer met de dag leven en me minder druk maken om dingen. Meer rode wijn drinken in plaats van witte. Dan ga ik eindelijk al mijn notitieboekjes gebruiken in de trein, in een winkel, eigenlijk door de dag heen: hele dag interessante dingen opschrijven.  Als ik die schoenen heb dan durf ik ook veel eerlijker te zijn, je zal zien dat ik minder over mij heen laat lopen en meer aan mezelf ga denken. Ik word een beter mens.

Ik koop alleen nog maar mooie producten en laat me omgeven door echt mooie spullen. Iedere dag gekleed in stijl.  Ik zal er iedere dag goed uitzien Ik hoef alleen maar een mooie panty te kopen, en misschien een extra rokje. Ook leuk is dan zo'n wit kraagje onder een trui. En natuurlijk een mooi gekleurde pantalon van Zara, in van die pastelkleurtjes.

Nu nog even passen.

27 feb 2014

Stay Tuned!


Druk, druk, druk. Ken je dat gevoel? Rennen en vliegen, al een paar weken lang. Ik plan me rot, schema's, treintijden, to do lijsten, veel reizen en ik ben altijd overal. Huiswerkuurtjes plan ik strak tussendoor en vaak genoeg denk ik: Nu.Ga.Ik.Over.Mijn.Grens.
Mijn blog? Geen inspiratie, geen tijd, ik weet niet eens hoe de wereld om mij heen eruit ziet. Puf puf, ik ben toe aan een pauze. Maar dat zit er even niet in.. Dan maar dagen aftellen tot mijn eerste vrije avond: volgende week zondag. En ik beloof: er komt dan echt wel weer een blogje aan. Stay tuned!

14 feb 2014

DIY Muts en Selfie

Selfies, ik vind het een dingetje. Deze muts heb ik al een paar weken terug gehaakt en daar wilde ik al meteen een artikeltje aan wijden. Maar hoe doe je dat, zonder passend plaatje. En ja ik weet ook, foto's met een gezicht zijn veel leuker om naar te kijken. Dus het moest een selfie worden.

Op Instagram en Facebook zie ik regelmatig ongegeneerde selfies voorbij komen. Opgetrokken wenkbrauwen, bolle ogen, getuitte lippen alles is even schaamteloos geposeerd. Hier en daar wordt misschien een wallletje weg en blushje erbij geshopt. Als ik naar selfies van anderen kijk word ik er soms verlegen van. Ik stel me altijd voor hoe ze de foto gemaakt hebben. Thuis op de bank met mobieltje in de aanslag. In de keuken omdat het licht daar goed is? Vanuit bed met een glorieus ochtendkapsel? Natuurlijk is de eerste nooit goed en is men vast pas na tien plaatjes tevreden. Alleen met jezelf in een ruimte met een telefoon. Selfies zijn eigenlijk best wel intiem. En ze verraden hoe we onszelf het mooist vinden. Met grote ogen, met een strak gezicht zonder onderkin. Als ik het zelf probeer stoor ik me ineens aan die moedervlek op me kin. En heb ik altijd van die gekke wallen? Nooit eerder viel het me zozeer op. En natuurlijk was het eerste plaatje niet meteen goed.

Maar goed de muts, daar was het eigenlijk om te doen. Zelf gehaakt, heel makkelijk! Ik nam verschillende kleuren wol en haakte in een avondje (en een uurtje in de ochtend) deze vrolijke muts. Omdat ik verschillende draden tegelijk op de haaknaald nam ging het lekker snel. En door de hele muts heb ik een gouddraadje verweven. Inmiddels ben ik begonnen met een bijpassende sjaal, maar dat gaan toch niet zo snel. Wie weet.. als die eenmaal af is ben ik klaar voor een tweede reeks selfies.

Follow my blog with Bloglovin

1 feb 2014

Bezoek Chanel de Legende


Chanel: de Legende, is een tentoonstelling in het gemeentemuseum van Den Haag. Op de valreep, een paar dagen voor sluiting bracht ik er een bezoek met mijn moeder. Ik was nog niet eerder in het gemeentemuseum van Den Haag geweest en verwachtte dan ook niet veel. Gelukkig maar want het was vrij klein, veel replica's en weinig écht Chanel. Maar de boodschap van de tentoonstelling was duidelijk. De invloed van Coco Chanel is nog steeds in het huidige modebeeld ondenkbaar. Haar levensverhaal werd al eens verfilmd (aanrader!) en tijdens deze voorstelling werd me nog eens duidelijk waarom Chanel een legende is.

 Begin van  de 19e eeuw waren haar ontwerpen vernieuwd, vrouwen vast geregen in korsetten lieten zich inspireren door de hoeden- en later kledingontwerpster Coco Chanel. Los zittende toch mooi vallende kleding in basiskleuren als wit, grijs en zwart.  Later in de jaren 50 werd haar mantelpakje populair. Nog steeds veel gekozen door vrouwen om er netjes en gekleed uit te zien. Chanel had een aantal uitgangspunten die vandaag de dag weer terugkomen.  Basisstukken waar een vrouw zich in kan bewegen. Geschikt voor zowel 's middags als 's avonds als een soort vast kostuum. Maar met mooie sieraden kan je iedere outfit weer anders maken.
Chanel maakte costume jewellry populair, zogenaamde nepsieraden die gecombineerd konden worden met echte sieraden. Deze feiten op een rij deden me denken aan de documentaire  It's in the Sky, ik bedacht me dat Chanel mooi past bij deze tijd. Want het vaste kostuum van een vrouw met eenvoudige kleuren en vormen, tijdloos en draagbaar op verschillende wijze past bij onze crisistijd. Waarin we duurzaam willen leven en we willen consuminderen en kiezen voor kwaliteit tegenover kwantiteit. De basis van Chanel is dus nog steeds actueel. 



PS. Je kon er ook een écht Chanel jasje passen :-)
.Follow my blog with Bloglovin

19 jan 2014

Ode aan de vriendschap


Ik heb een groep vriendinnen die ik al jaren ken, de ene vanaf groep 3, de ander sinds mijn vijftiende.  Een groep vriendinnen bestaande uit zeven meiden, allemaal bijzonder en waardevol. Ze zijn er altijd. Soms ergens op de achtergrond in mijn leven, dan denk ik niet aan ze en ben ik druk met mijn dagelijkse dingen. Maar soms, staan ze als een vangnet mij onverwachts op te wachten. Als vervelende situaties zich opdringen blijkt dat ze alle zeven vlak om de hoek staan. Zo zijn we er voor elkaar, in voor en tegen spoed. En dan bedenk ik me hoe trots en dankbaar ik mag zijn.

Soms slijten de weken stil en soms stapelen onze problemen zich op. Dan lachen we met elkaar om onze rare soapserie met daarin de wilde vrijgezel, de arme student, de jonge moeder, de bevlogen starter, de eeuwige piekeraar, de impulsieve, de shopverslaafde en de boekenwurm. En een wisseling van deze identiteiten door de maanden heen. Hoe ouder we worden, hoe meer onze levens uiteenlopen en we allemaal ons eigen pad kiezen. Er zijn momenten waarop ik in bed lig en de onzekerheden over de toekomst zich aan me opdringen en me achtervolgen in gepieker. Ik voel me de enige die twijfelt over geld, werk en verantwoordelijkheden van het grote mensenleven. Maar keer op keer als we elkaar zien blijkt hoeveel we kunnen delen en dat we opeens allemaal 22 hoe jong ook, toch geen 16 meer zijn.

En dan op zaterdagavond rond een uur of half 2, midden in de kroeg, na een paar gedeelde flessen wijn. Krijg ik een vreemd gevoel dat we verbonden zijn, een soort onzichtbare energie tussen mij en mijn vriendinnen. Die waarschijnlijk vooral bestaat uit de wijn maar misschien ook ergens wel echt bestaat. Dan wil ik ze knuffelen en allemaal in mijn armen sluiten, en zij die mij kennen weten hoe bijzonder dat is: Floortje wil niet knuffelen. En zo kennen we allemaal elkaars vreemde eigenschappen, goede eigenschappen, rare angsten die soms opduiken, en weet ik dat hoe gek het ook is, het altijd fijner is om het te delen. En ik weet, dat zij dat weten.

14 jan 2014

Travel: Hotsy Totsy en Gent!


Ik word altijd zenuwachtig van de feestdagen in aantocht, en daarin ben ik vast niet de enige. Velen hebben de kaartjes voor toffe feestjes al vroeg in huis, en ik lijk altijd achter te lopen op de rest. Het jaar niet onvergetelijk beginnen is meteen een slechte start. Hoe dichterbij Oud & Nieuw kwam, hoe meer ik zin had om het te ontglippen. En daar kwam de perfecte gelegenheid voor. Samen met vrienden op naar Gent.

Gent is echt een ondergewaardeerde stad! Vergeet Praag, Rome, Barcelona en Parijs. In twee uur rijden ben je in het prachtige Gent. Bomvol prachtige historische panden, mooie kerken, hippe winkels, super gezellige kroegjes en trendy inwoners. Blij ben ik, dat ik het bezoekje aan Gent nog aan mijn 2013 lijstje heb mogen toevoegen.


Gelukkig waren mijn lieve vrienden goed geïnformeerd door de locals zoals dat interessant klinkt. Na aankomst met Frank in het hotel liepen we de binnenstad in. Ik keurde de grote winkelstraat, volgepropt met de essentiele ketens voor een middag shoppen goed, en we bezochten met Sjoerd en Ramona de allereerste kroeg. Waarvoor we eerst een donker steegje in moesten en we uiteindelijk in een donker barretje belande waar ik mijn eerste Kriekje bestelde. Zoiets als rosebier maar dan Belgisch. Al een beetje rozig van het roze bier bleek er in hetzelfde vreemde steegje een werkelijk piepklein kroegje te zitten. Even had ik het gevoel in de wereld van de hobbits terecht te zijn gekomen. Dat er meer dan 50 soorten jenever bestonden heb ik nooit geweten. Dat ik er zoveel achter elkaar kon drinken ook niet. Maar het werd erg gezellig en ietwat wiebelend, een maaltijd verder, en even rusten belandde we 's avonds in de Hotsy Totsy bar.


The Great Gatsby, nooit gezien? Moet je doen. Ik belandde in de kroeg waar, na achteraf wat wikipediaen, artistieke schrijvers en dichters samen komen. De Hotsy Totsy bar, bovenstaande foto doet totaal afbreuk aan de artistieke donkere sfeer van de kroeg. Een beetje melancholisch werd ik in deze kroeg, misschien kwam het door het interessante publiek, de man naast ons die een mysterieus gedicht schreef, of het aantal jenevertjes wat we al achter de kiezen hadden.. Het is in ieder geval een absolute aanrader voor iedereen die van plan is om Gent te bezoeken.

En toen brak oudejaarsdag aan. Op de gok kochten we een paar weken eerder kaartjes voor Poplife, een feestje in de Vooruit. Na een dag flink shoppen en snel eten bij de Pizzahut (nooit meer!), even relaxen gingen we 's avonds op pad om naar de grote vuurwerkshow van Gent te kijken. Met onze zelf meegebrachte sterretjes en champagne had ik geen betere aftrap van 2014 kunnen bedenken.
Op naar Poplife! Een supermooie oude concertzaal met knipperende kroonluchters volgepropt uitgelate mensen en leuke muziek. Ik denk dat het het leukste oud en nieuw feestje is wat ik ooit heb bezocht. Klaar voor 2014!

P.S. Bovenstaande blogpost schreef ik een paar dagen na Gent, maar helaas ontbrak het aan tijd en energie om te publiceren. Goed voornemen voor 2014: meer artikeltjes schrijven.

Follow my blog with Bloglovin

13 jan 2014

FASHION It's in the sky (documentaire)

Mijn kledingkast puilt uit van de vele kleurtjes, printjes, rokjes en uitgesproken kledingstukken. Daar hou ik van. Daar valt mijn oog op zodra ik een winkel binnen loop. Dat is waar ik 's morgens het meest zin in heb. Maar in onze maatschappij is een nieuwe trend gaande. De trend van clean, eenvoudig, een beetje kostschool achtig. Hoewel, mag je het een trend noemen? Lidewij Edelkort, een grote naam in de modewereld en trendspotter, zegt van niet. Geen trend maar een beweging, een radar, iets wat zich onder de oppervlakte bevindt. Snap je het nog?
Individualistische vrouwen die zich in deze snelle maatschappij kleden in een vast kostuum. Een grote rechte jas, een donkerblauwe trui, witte kraagjes, vintage schoenen, fijne sieraden. Parijs meets New York, zoals het wordt omschreven. Iets wat je naar je werk kan dragen maar ook als je 's avonds uit gaat. Veel basisstukken die echt wat je noemt basic zijn. Na het zien van deze documentaire herken ik het op straat. De nonchalante look, net zo gemaakt is als hij niet uitstraalt. Een look die veel meer is dan een look, maar het verhaal vertelt van vrouwen van nu. Een interessant verhaal, in deze documentaire: It's in the sky. Inspirerend! Een genot van 25 minuten, ga kijken (klik hier)!

p.s. bovenstaande kledingstukken zijn allemaal van H&M

Follow my blog with Bloglovin

Volgers