19 jan 2014

Ode aan de vriendschap


Ik heb een groep vriendinnen die ik al jaren ken, de ene vanaf groep 3, de ander sinds mijn vijftiende.  Een groep vriendinnen bestaande uit zeven meiden, allemaal bijzonder en waardevol. Ze zijn er altijd. Soms ergens op de achtergrond in mijn leven, dan denk ik niet aan ze en ben ik druk met mijn dagelijkse dingen. Maar soms, staan ze als een vangnet mij onverwachts op te wachten. Als vervelende situaties zich opdringen blijkt dat ze alle zeven vlak om de hoek staan. Zo zijn we er voor elkaar, in voor en tegen spoed. En dan bedenk ik me hoe trots en dankbaar ik mag zijn.

Soms slijten de weken stil en soms stapelen onze problemen zich op. Dan lachen we met elkaar om onze rare soapserie met daarin de wilde vrijgezel, de arme student, de jonge moeder, de bevlogen starter, de eeuwige piekeraar, de impulsieve, de shopverslaafde en de boekenwurm. En een wisseling van deze identiteiten door de maanden heen. Hoe ouder we worden, hoe meer onze levens uiteenlopen en we allemaal ons eigen pad kiezen. Er zijn momenten waarop ik in bed lig en de onzekerheden over de toekomst zich aan me opdringen en me achtervolgen in gepieker. Ik voel me de enige die twijfelt over geld, werk en verantwoordelijkheden van het grote mensenleven. Maar keer op keer als we elkaar zien blijkt hoeveel we kunnen delen en dat we opeens allemaal 22 hoe jong ook, toch geen 16 meer zijn.

En dan op zaterdagavond rond een uur of half 2, midden in de kroeg, na een paar gedeelde flessen wijn. Krijg ik een vreemd gevoel dat we verbonden zijn, een soort onzichtbare energie tussen mij en mijn vriendinnen. Die waarschijnlijk vooral bestaat uit de wijn maar misschien ook ergens wel echt bestaat. Dan wil ik ze knuffelen en allemaal in mijn armen sluiten, en zij die mij kennen weten hoe bijzonder dat is: Floortje wil niet knuffelen. En zo kennen we allemaal elkaars vreemde eigenschappen, goede eigenschappen, rare angsten die soms opduiken, en weet ik dat hoe gek het ook is, het altijd fijner is om het te delen. En ik weet, dat zij dat weten.

14 jan 2014

Travel: Hotsy Totsy en Gent!


Ik word altijd zenuwachtig van de feestdagen in aantocht, en daarin ben ik vast niet de enige. Velen hebben de kaartjes voor toffe feestjes al vroeg in huis, en ik lijk altijd achter te lopen op de rest. Het jaar niet onvergetelijk beginnen is meteen een slechte start. Hoe dichterbij Oud & Nieuw kwam, hoe meer ik zin had om het te ontglippen. En daar kwam de perfecte gelegenheid voor. Samen met vrienden op naar Gent.

Gent is echt een ondergewaardeerde stad! Vergeet Praag, Rome, Barcelona en Parijs. In twee uur rijden ben je in het prachtige Gent. Bomvol prachtige historische panden, mooie kerken, hippe winkels, super gezellige kroegjes en trendy inwoners. Blij ben ik, dat ik het bezoekje aan Gent nog aan mijn 2013 lijstje heb mogen toevoegen.


Gelukkig waren mijn lieve vrienden goed geïnformeerd door de locals zoals dat interessant klinkt. Na aankomst met Frank in het hotel liepen we de binnenstad in. Ik keurde de grote winkelstraat, volgepropt met de essentiele ketens voor een middag shoppen goed, en we bezochten met Sjoerd en Ramona de allereerste kroeg. Waarvoor we eerst een donker steegje in moesten en we uiteindelijk in een donker barretje belande waar ik mijn eerste Kriekje bestelde. Zoiets als rosebier maar dan Belgisch. Al een beetje rozig van het roze bier bleek er in hetzelfde vreemde steegje een werkelijk piepklein kroegje te zitten. Even had ik het gevoel in de wereld van de hobbits terecht te zijn gekomen. Dat er meer dan 50 soorten jenever bestonden heb ik nooit geweten. Dat ik er zoveel achter elkaar kon drinken ook niet. Maar het werd erg gezellig en ietwat wiebelend, een maaltijd verder, en even rusten belandde we 's avonds in de Hotsy Totsy bar.


The Great Gatsby, nooit gezien? Moet je doen. Ik belandde in de kroeg waar, na achteraf wat wikipediaen, artistieke schrijvers en dichters samen komen. De Hotsy Totsy bar, bovenstaande foto doet totaal afbreuk aan de artistieke donkere sfeer van de kroeg. Een beetje melancholisch werd ik in deze kroeg, misschien kwam het door het interessante publiek, de man naast ons die een mysterieus gedicht schreef, of het aantal jenevertjes wat we al achter de kiezen hadden.. Het is in ieder geval een absolute aanrader voor iedereen die van plan is om Gent te bezoeken.

En toen brak oudejaarsdag aan. Op de gok kochten we een paar weken eerder kaartjes voor Poplife, een feestje in de Vooruit. Na een dag flink shoppen en snel eten bij de Pizzahut (nooit meer!), even relaxen gingen we 's avonds op pad om naar de grote vuurwerkshow van Gent te kijken. Met onze zelf meegebrachte sterretjes en champagne had ik geen betere aftrap van 2014 kunnen bedenken.
Op naar Poplife! Een supermooie oude concertzaal met knipperende kroonluchters volgepropt uitgelate mensen en leuke muziek. Ik denk dat het het leukste oud en nieuw feestje is wat ik ooit heb bezocht. Klaar voor 2014!

P.S. Bovenstaande blogpost schreef ik een paar dagen na Gent, maar helaas ontbrak het aan tijd en energie om te publiceren. Goed voornemen voor 2014: meer artikeltjes schrijven.

Follow my blog with Bloglovin

13 jan 2014

FASHION It's in the sky (documentaire)

Mijn kledingkast puilt uit van de vele kleurtjes, printjes, rokjes en uitgesproken kledingstukken. Daar hou ik van. Daar valt mijn oog op zodra ik een winkel binnen loop. Dat is waar ik 's morgens het meest zin in heb. Maar in onze maatschappij is een nieuwe trend gaande. De trend van clean, eenvoudig, een beetje kostschool achtig. Hoewel, mag je het een trend noemen? Lidewij Edelkort, een grote naam in de modewereld en trendspotter, zegt van niet. Geen trend maar een beweging, een radar, iets wat zich onder de oppervlakte bevindt. Snap je het nog?
Individualistische vrouwen die zich in deze snelle maatschappij kleden in een vast kostuum. Een grote rechte jas, een donkerblauwe trui, witte kraagjes, vintage schoenen, fijne sieraden. Parijs meets New York, zoals het wordt omschreven. Iets wat je naar je werk kan dragen maar ook als je 's avonds uit gaat. Veel basisstukken die echt wat je noemt basic zijn. Na het zien van deze documentaire herken ik het op straat. De nonchalante look, net zo gemaakt is als hij niet uitstraalt. Een look die veel meer is dan een look, maar het verhaal vertelt van vrouwen van nu. Een interessant verhaal, in deze documentaire: It's in the sky. Inspirerend! Een genot van 25 minuten, ga kijken (klik hier)!

p.s. bovenstaande kledingstukken zijn allemaal van H&M

Follow my blog with Bloglovin

Volgers